De ATP- en WTA Tour liggen tot 3 augustus stil. Daarom blikken we op Toptennis.tennis.nl tot die tijd wekelijks terug op een Nederlands hoogtepunt bij een toernooi dat deze periode gespeeld had moeten worden.
Waar was u op 7 juli 1996? Dit is namelijk een bijzondere datum in de geschiedenis van het Nederlandse tennis. Op deze dag in 1996 kreeg ons land er een Grand Slamwinnaar bij. Richard Krajicek won als ongeplaatste speler Wimbledon.
Na Boris Becker in 1985 werd hij pas de tweede ongeplaatste deelnemer die ‘The Championships’ op zijn naam schreef.
Het had ook zo maar anders kunnen lopen, want Krajicek twijfelde of hij dat jaar aan Wimbledon zou deelnemen. Hij vertelde onlangs in een video-interview met Libéma Open dat hij gefrustreerd was door het grastennis. Krajicek verloor dat jaar in de kwartfinale van het toernooi in Rosmalen van Paul Haarhuis. ‘Ik had toen wat ruzie gemaakt met mijn coach. Ik was zo gefrustreerd door het grastennis dat ik niet wist of ik wel naar Wimbledon wilde gaan. Maar een paar dagen later besefte ik dat het belachelijk zou zijn om niet voor een Grand Slamtitel te gaan. Dus toen ben ik toch maar gegaan.’
De eerste twee rondes op het heilige gras van de All England Lawn Tennis Club tegen respectievelijk Javier Sanchez en Derrick Rostagno leverde voor de naar eigen zeggen ontspannen Krajicek geen enkel probleem op. Ronde drie tegen Brett Stevens werd een overwinning in vier sets. De Nieuw-Zeelander zou dat toernooi de enige zijn die een set wist af te snoepen van de boven zichzelf uitstijgende ‘Kraai’.
Wimbledonkampioen in 1991 Michael Stich werd in de vierde ronde aan de zegekar gebonden. Naast de service van Krajicek liep opvallend genoeg ook zijn backhand als een trein. Niet eerder sloeg hij zoveel winners met deze slag, die hij meer dan ooit voluit sloeg.
Pete Sampras, op dat moment drievoudig titelverdediger, kon in de kwartfinale ook niet op tegen de 24-jarige speler uit Zuid-Holland. De Amerikaan zou na die nederlaag op het centre court vier jaar lang ongeslagen blijven in Londen. Dit onderstreept de vorm en overtuiging die Krajicek deze twee weken op Wimbledon tentoonspreidde.
Bekijk hier de laatste games van de kwartfinale tegen Sampras.
Echter veranderde de dynamiek na het bereiken van de halve finale. Want bij de overgebleven vier spelers had alleen Todd Martin een geplaatste status. De Amerikaan was het 13de reekshoofd, terwijl nummer 46 Jason Stoltenberg en nummer twintig Malivai Washington de andere verrassingen in het finaleweekend waren.
Vergeten wedstrijd
Krajicek veranderde van underdog tegen voormalig kampioenen Stich en Sampras in favoriet tegen Stoltenberg om de eindstrijd te bereiken. Maar de Australiër met de goede volleys kreeg geen kans tegen de ontketende Krajicek: 7-5 6-2 6-1.
Deze halve finale is een bijna vergeten wedstrijd, omdat door de regen de partij pas op zaterdag voor aanvang van de vrouwenfinale kon worden gespeeld. En omdat op zondag geen kranten verschijnen werd op de maandag voornamelijk bericht over de finale tegen Washington. Want jawel, de Amerikaanse halve finale werd beslist in het voordeel van de lager gerangschikte Washington. De nummer twintig van de wereldranglijst kwam terug van een 5-1 achterstand in de beslissende set tegen Martin.
De Wimbledonfinale van 1996 zal voor de neutrale fans geen spectaculaire affiche zijn geweest. Het hoogtepunt in deze voor hen snel te vergeten eindstrijd kwam al voordat er één bal was geslagen. Niet Krajicek of Washington stal de show, maar Melissa Johnson. De 23-jarige serveerster kreeg de lachers op haar hand en de ogen op haar naakte lichaam gericht toen zij in een minuscuul schortje over het statige centre court paradeerde. Dit tafereel zorgde voor de wereld een onvergetelijk moment in een voor Nederland onvergetelijke finale.
De zenuwen vielen als regendruppels van Krajicek en Washington af voordat ze aan het inspelen begonnen. Waar de rest van de wereld sprak over een saaie titelstrijd zat heel Nederland op het puntje van zijn stoel voor de televisie. De toeschouwers rond het centre court kozen de kant van Washington, die na Arthur Ashe in 1975 de eerste Afro-Amerikaanse Grand Slamfinalist was.
‘Zolang ik weet dat mijn coach en mijn vriendin en nog wat anderen in het stadion achter mij staan, is het goed. Met hen had ik oogcontact en verder had ik niets en niemand nodig’, tekende Trouw op uit de mond van Krajicek.
De finale, die maar liefst drie keer werd onderbroken door een regenpauze, duurde slechts 93 minuten. Krajicek was deze twee weken op Wimbledon niet te stoppen en zeker niet door Washington. In een veel te grote broek, want zijn eigen maat was op, stoomde hij met 6-3 6-4 6-3 naar de eindzege. Al had het nog vervelend kunnen aflopen toen Krajicek op zijn eerste matchpoint lelijk uitgleed op het vochtige gras.
Bekijk hier een samenvatting van de Wimbledonfinale 1996.
Bij het officiële diner, dat traditioneel plaatsvindt na de mannenfinale, werd Steffi Graf de verplichte danspartner van Krajicek. De Duitse versloeg een dag eerder in de vrouwenfinale Arantxa Sanchez-Vicario.
Drie jaar later op 7 juli 1999 mocht Krajicek opnieuw de openingsdans verzorgen. Ditmaal op zijn bruiloft met Daphne Deckers. De datum van 7 juli zal voor altijd een belangrijk plekje in het hart van Krajicek houden. En natuurlijk ook een handig geheugensteuntje om zijn trouwdag… of Wimbledontitel… nooit te vergeten.
Megabedrag voor racket
Het slagwapen waarmee Krajicek Wimbledon won leverde later bij een veiling veel geld op. Stan Franker ontving na de eindstrijd het racket en gaf deze aan Stichting Tamara. Bij een veiling ten behoeve van kansarme kinderen in Suriname kocht ondernemer Jos Steeman het Wimbledon winnende racket voor maar liefst 16.000 gulden (7200 euro).